قاعده وجوب حفظ نظام و حرمت اخلال در آن در نسبت با نهضت امام خمینی

مسیر نهضت اسلامی ایران به رهبری امام‌خمینی، گاه آنچنان پیچیده می­‌گردد که درک تطابق حرکت راهبری آن – به ویژه در مرحله انگیزه‌­ها - با متقضیات شریعت اسلامی برای همگان میسور نمی‌­باشد و موجب طرح پرسش‌­هایی در این خصوص می­‌گردد. یکی از پرسش­‌های مهم که این پژوهش با روش توصیفی - تحلیلی در صدد پاسخ بدان می­‌باشد، این است که چگونه این قیام توفنده به رهبری امام خمینیv – که ملازم اختلال در نظم موجود در حاکمیت شاهی بود - با مقتضیات «قاعده وجوب حفظ نظام و حرمت اخلال در آن» سازگار است. در پاسخ می­‌توان چنین گفت: رهبری در ابتدای نهضت با تعهّد به مقتضای قاعده مذکور و با پذیرش تقدّم و حاکمیّت مفاد آن بر سایر تکالیف شرعی، به گونه­‌ای راهبری می­‌نمودند که ملازم اختلال در نظام معاش و معیشت مردم نگردد، لیکن فساد مطلق و گسترده حکومت شاهی آنچنان بود که مسلّم می­‌نمود که شارع مقدّس به هیچ وجه راضی به هماهنگی با آن نیست، و موضوع این قاعده منتفی می­‌گردد، بلکه اینگونه فساد به معنای اضمحلال و خلل در ارکان نظام و وجود بحران در نظام معیشت مردم بود که به نوبه خود به حکم همین قاعده ایجاد حرکت اصلاحی برای حفظ نظام جامعه از فروپاشی را اقتضا می­‌نمود.